venceremos

θα κατσουμε στο τραπεζι.εγω απο την αριστερη μερια,κι εσυ απο την δεξια.
θα χουμε μπροστα μας ενα ποτηρι,αδειο,γυρισμενο αναποδα.
θα το κοιτας πολυ προσεκτικα.
θα φοβομαστε τοσο πολυ και οι δυο μας.
εγω θα ζεσταινομαι,θα ιδρωνω,θα σου πεταω αμηχανα χαμογελα.
θα επαιρνα το ποτηρι και θα το πεταγα κατω γελωντας.
εσυ θα συνεχιζες να κοιταζεις οτι απομεινε πανω στο τραπεζι
ολα θα πανε καλα.δικησουδικησουδικησου.
μερικες φορες,την νυχτα,ξεχνιεμαι,και περπαταω μεσα απο τους τοιχους.
ακουω την παγωνια εξω απο τα πατζουρια και σκεφτομαι γνωριμες εικονες,ή προσπαθω να θυμηθω προσωπα περαστικων στο μετρο
θα παρω μετα τα κομματια απο το ποτηρι,θα βγαλω την μπλουζα μου και θα τα χαιδεψω στην κοιλια μου.
θα γδαρω οτι εμεινε απο ολο αυτο το ξοδεμα.
θα ματωσω,αλλα θα ειναι ομορφο,θα σου αρεσει,θα θες να με παρεις αγκαλια.
θα περασουμε μαζι απο χιλιους αστερισμους,θα ξεσκισουμε εκατονταδες κομητες και θα πιασουστε απ την ακρη της πιο ξεχασμενης μαυρης τρυπας.
με το αιμα μου,θα ζωγραφισεις στις ξενες πολιτειες μικρα χαστουκια venceremos.
θα πινεις καφε,κι εγω θα κοιταω εξω απο το παραθυρο με μια κουπα τσαι.
θα χω πυρετο,και εσυ το ιδιο,αλλα δε θα το λεμε ο ενας στον αλλον.
στις γωνιες θα χει πεσει λιγος ασπρος σοβας.
να περνας ξυστα και να μην μπορεις να αγγιξεις.
να υποσχεσαι οτι αυτο ηταν το τελευταιο σου "παρακαλω"
να με σηκωνεις σαν μωρο προς τον ηλιο,μονο για να δεις τα ματια μου να κλεινουν απο το πολυ φως.
ζητησε το,απλως ζητησε το.ολο το βραδυ κανω μαντεψιες.
να μπαινεις μεσα στο χωμα και να σηκωνεσαι χωρις ριζες.
να πεφτεις μεσα στην βροχη και σε βγαζω στεγνο.
για μια στιγμουλα,μονο για λιγο,να ανοιξουμε τον συρτη,να ξεκλειδωσουμε την εξωπορτα.
να γινω η αγρυπνη,η καταχλωμη,με τα βρωμικα ρουχα και τα κακοκομμενα μαλλια,η αβοηθητη και ποσο σοβαρη μοναξια.
με το μαυρο ζιβαγκο,και τα παλια μου τα γυαλια,και μια σκεψη γιασεμιου.
η απληστια,το αισθημα του δικαιως ευνοημενου απο την φυση,του αυταρκη,του παραδομενου κλισε.η δοκιμασια να γεννιεται κανεις καθε πρωι για να μαραζωνει στην πρωτη πανσεληνο.
ξερω καλα οταν μου λενε ψεμματα,εχω το νου μου.
ξερω καλα οτι ριχνουν πρωτα στα χερια,στα ακροδαχτυλα και στις παλαμες.
να ναι σιγουροι οτι θα σου κλεψουν το χαδι,το γραψιμο,την ευχαριστηση να μπορεις να δωσεις χωρο.
θα ξεκλειδωσουμε που λες την εξωπορτα,θα κανουμε πως δεν το περιμεναμε.
δε θα βοηθησει σε τιποτα,αλλα θα κανουμε οτι βοηθαει.
θα γεμισει ενας αφανταστος φιλος τις τσεπες μου με χαπια,και θα σου δειξει τα κολπα.
εισαι πολυ εξυπνος γ αυτα.
θα σηκωσεις λιγο την μπλουζα μου,και θα βγαλεις ενα ενα τα μικρα γυαλακια απο την κοιλια μου.
θα δινεις απο ενα στον καθενα τους και θα τους λες "δε θελω τα ιχνη σας,παρτε το ποτηρι μας ομως"
θα μου ξεριζωνεις καθε μικρο μας venceremos για να φυτρωσει το πιο μεγαλο,το πιο φωτεινο.

part 1 Ιβανα

πλάι πλάι
κοντά.
σμιχτά.
πρεπει να σκοτεινιασε,πως εφτασα εδω μεσα.ειναι σκοταδι τελειως σκοταδι,τοσο σκοταδι μπορει να πεθανα,μαλλον οχι,σε λιγο θα ερθει αυτος με το ιδιο καπελο και θα μου πει πως θα πεθανω και ζητω!θα πεθανεις μικρη,αυτο θα πει.
πιο πριν.πιο πριν ηταν
πλατεια,ενας πρβολεας.βηματα.φοβαμαι λιγο,φερνω την τσαντα μου πιο κοντα στο σωμα μου.αργησα..φορουσαν χακι και ειχαν ιδιο καπελο.ειχαν ιδιο καπελο!βηματα.κατι μου ειπε,δεν ακουω,βουιξε. κατι να σπασει,ενα μπουκαλι,ενα φαναρι του δρομου,ο δρομος ολοκληρος,ενα κρακ,κατι να σπασει.κραταγε οπλο κατω απο την μασχαλη ο πρωτος,το βραδυ,θυμαμαι,ο μπαμπας το ειδε,καταλαβε,εσκυψε το κεφαλι,πεταξε την εφημεριδα.
η μαμα ρωτησε.λες και δεν ηξερε. το πρωι με ειχε ρωτησει.με ειχε ρωτησει.με ειχε ρωτησει.δεν ηξερε,η ξαδερφη ηξερε,με κοιταξε μολις μπηκε,και ηξερα κι εγω.
φερνω την τσαντα ακομα πιο κοντα,να μπω μεσα της,να μην παω στον αδερφο,δε θελω βολφ.βαλε με μεσα στην τσαντα-βολφ-βαλε με μεσα στην γαμημενη τη τσαντα.ειναι σκουρο μπλε,θα μοιαζει με την ασφαλτο.μπορει να την δουν τα βηματα,να την πεταξουν στην απενταντι μερια "εκει που εχει παγωτο φυστικι".η ασφαλτος τραγουδαει-βολφ-μην με παρει η ασφαλτος.βηματα βηματα να τα τα βηματα.φτερα,τι φτερα ειναι αυτα,γιατι φτερα τωρα.ο φοινικας ξαναγεννιεται απο τα αποκαιδια του,βολφ μπορει να σουν φοινικας.κατι να σπασει κατι να σπασει.κοιταω πισω.δεν ειναι κανεις.βολφ,μην με τρομαζεις με τα βηματα τους.-βολφ.
πιο πριν.
με την ξανθια...απαγορευση,γυρνα σπιτι.απαγορευση,ο αδερφος σου.
η αλλη ανησυχει.θα βρεις το μπελα σου.σηκω να φυγουμε,ξερεις πολυ καλα τι θα μας κανουν.σηκω να φυγουμε δαφνη ξερεις πολυ καλα τι θα μας κανουν θα βρεις τον μπελα σου!εγω φευγω...ελα..ηρθε.
πιο πριν.
οθονη,εικονες,αναβοσβηνει το κινητο στο κομοδινο.δονηση,κι αλλη δονηση,πολυ πρασινο φως."σε περιμενω να παμε στο παγωταζιδικο,χαχα θυμασε?παγωτο φυστικι.χαχα :P".πονεσα στο στομαχι τοτε το θυμαμαι αυτο σιγουρα,το φυστικι,ειχα πει φυστικι,μου ειχε πει να φυγω το παιδι στο ταμιο,θα βω τον μπελα μου ειπε.θα παω,αλλα για λιγο,θα της πω οχι στο παγωτατζιδικο.οχι εκει.
πιο πριν.
μπορντω παπλωμα,πρασινοι τοιχοι,κοκκινη μαξιλαροθηκη,και κατι κελαηδεσε λιγοεξω.μπαινει λιγο φως απο τα παντζουρια.για μια στιγμη αδερφε μου,ηρθε μυρωδια απο φρεσκοκομμενο χορταρι,τοτε στους λοφους,παιζαμε,δεν θα μπλεκαμε τοτε αδερφε μου.
δεν γυρισες,ειχα πει πως θα χες μεινει σε καμια φιλη σου.μπορει να ναι λαθος,λαθος η εφημεριδα λαθος οι τυποι με τα χακι.καπου θα κρυβεσαι.θα μου στελεις ενα κωδικοποιημενο γραμμα.θα καταλαβω οτι "εισαι καλα''.
πιο πριν.πιο πριν.
απολυναιρ.γκιγιωμ. το κρατουσα στο χερι μου οταν ηρθε η εφημεριδα,οταν μιλησε ο μπαμπας ειχα μενει στο "..εγω,το δεκαπεμπτο ειμαι μονο μιας ενδεκατης" πως να τ'α ανοιξω βολφ πως να τ ανοιξω βολφ,βολφ,βολφ,βολφ.πως να τ ανοιξω βολφ ξανα,θα περασουν τα χρονια και δε θα χω μαθει τι ελεγε στο τελος.βολφ δε μπορω να κανω πλακα στα παγωτατζιδικα,ειχες δικιο,τοσο δικιο,εγω φταιω,εγω εγω εγω,δεν θα τελειωσω το ποιημα,δε θα ξαναπω για παγωτο φυστικι,δεν ηταν λογια κι απειλες,μπορει να χτυπησουν την πορτα για μενα τωρα,θα την σπασουν την πορτα βολφ.ερχονται βολφ,που εισαι που εισαι σου χανε πει να μην βγεις απο το σπιτι μετα την απαγορευση,να τα αφησεις,να εισαι καλα,τα πραγματα εχουν σοβαρεψει,η μαμα επαιρνε τηλεφωνα ολο το πρωι και εκλαιγε,εκλαιγε και ειχε πνιγει,πνιγοταν και μου εφερνε το πρωινο,της ειπα θα σαι σε καμια φιλη σου,ρε μανα τοσες φορες λειπει,τοσες φορες,ολο μιλανε οι κακοι τις υποθεσης,δε θα παθει τιποτα,μεγαλο παιδι ειναι.βολφ ειπα ψεμματα.δε θα ξαναβγω απο το παπλωμα,το δωματιο σου ειναι απεναντι.τα ρουχα σου ειναι ολα απεναντι,αυτα που εγραφες και δεν με αφηνες να τ αγγιξω,ναι τα ψαχουλευα οταν ελειπες,ειναι εκει.
δεν εχω κουραγιο να τα ψαξω.μυριζω παλι χορταρι.το παπλωμα ειναι ενα τουνελ απο φρεσκοκομμενο χορταρι..ειναι σχεδον ωραια εδω βολφ..ειναι σχεδον...εσυ βολφ..