αυτο που κυνηγας,αυτο που σκονταφτει στις γωνιες
που του μιλας,που σε παιρνει απ τα μαλλια, σε τραβαει,
σε μαθαινει,το αποτυπωμα σου,το φτερνισμα σου,
τον τροπο που σηκωνεις το ακουστικο του τηλεφωνου
τον τροπο που αγαπας,που φιλας,τον τροπο που δυναμωνεις.
μια στιγμη,μην ξεχασεις να βαλεις δυνατα την μουσικη στ ακουστικα σου.
μην ξεχασεις που το κοριτσι που αγκαλιαζες,που μαθαινες,δεν ειναι το ιδιο.
οπως στα δεντρα,και στις φυλλωσιες,και στο παθος,οπως ητανε η θαλασσα,οπως σε χτυπησε το φεγγαρι,που σε χαστουκισαν οι παπαρουνες,που το κοκκινο τους ηταν απο μονο του χτυπημα.
δεν εχεις πια λογια δικα σου,μην φοβασαι,θα τα βρουμε μαζι.
οπως τοτε,που νιωθεις ενα σφιξιμο,ενα κρατημα,μια απαλοτητα,ενα ελαφρυ κι ακρατητο παθος,θα τις βρουμε τις λεξεις,θα το δεις,θα στις βρω εγω,θα σε παρω απ το χερι ως την ακρη του κοσμου,μεχρι εκει που εχουν ολα σημασια,μεχρι εκει π φτανει η μουσικη απο τ ακουστικα σου.
θελω τις ιστοριες σου..τις εχω αναγκη..
θελω να σε κανω να μου τις πεις..
θελω να ανεβω εκει πανω και να κανω αυτο που ξερω καλυτερα,κι εσυ να κοιτας.
θελω να με δεις ν καιγομαι,να γελαω, να γινω κατι αλλο,καποιος αλλος,
αυτος που κραταει απ τ ακροδαχτυλα τους δρομους σας, τις εξεγερεις σας.
ολα ειναι εκτος προγραμματος,ολα πανε καλα.
μου εδωσες το δικαιωμα,εσυ το ξεκινησες μην με κοιταξεις μετα με παραπονο.
δε θα σου αρεσει,κι ουτε ξερω αν πρεπει.
πρεπει να αρεσει σε μενα.
κλεισε αυτη την απαισια πορτα,ολο την ανοιγεις, ολο μπαζει αερα και σκονες.
αφησε με ενα λεπτο ν ανεβω.
δωσε μου πρωτα το ακουστικο σου να δω μεχρι που φτασαμε.
δωσε μου οδηγιες,δωσε μου εσενα.
και μετα τον διπλανο σου.
και την κοπελα που εκατσε πιο πισω.
και αυτον που ανοιξε την πορτα και τα διελυσε ολα.
μια μερα θα λυπηθεις γι αυτο,θα λυπηθεις πολυ,αλλα θα εχεις χασει.
δε θελω αλλους τετοιους.δε θελω απο κατω αλλους τετοιους,
ουτε εγω ουτε οι δικοι μου κοντινοι.
μας εδωσες τις οδηγιες σου,η υποθεση ειναι στα χερια μας τωρα.
μου εδωσες μια δυναμη π δεν ειχα,κι ουτε θα εχω μολις κατεβω.
θα με κανεις σημειο στιξης, θα με κανεις μια αποσιωπιτικη ανω τελεια.
θα με γεμισεις τα χρονια σου,τις ιστοριες που στο πα,τις θελω μαζι μου.
θα δεις θα ειναι ωραια,θα ειναι τοσο ωραια.
θα βγαλεις το κρανος,θα μας το φορεσεις,θα μας πεις τραγουδηστε,θα σε σηκωσουμε απαλα,θα εισαι πανω μαζι μας.
οχι οχι,δεν ειμαστε πανω γιατι τα καταφεραμε.ανεβηκαμε γιατι ειμαστε οι χειροτεροι .
για να μαθουμε ολες τις ιστοριες σας.
σε ευχαριστω,σε ευχαριστω που με εβαλες εδω κατω. σε ευχαριστω που με ξαπλωσες στο πατωμα και μου ειπες να κλαψω,κι εγω εκλαψα.
ητανε ομορφα..ητανε οπως το ηθελα...
δε θα το μαθεις ποτε,εισαι πολλοι..
σε ευχαριστω
δε ξερω καν πως να τελειωσω, μαλλον με τρεις τελιτσες ...

o ρομαντισμος συνοδευεται παντα απο μια σφαιρα

το ακουσα πρωτη φορα σε μια παρασταση.

πυροβολισμοι,απο καθε μερια της πολης,απο καθε μερια του πλανητη,απο το φεγγαρι,απο τους γαλαξιες.
μια σφαιρα για τον καθε ρομαντικο,τα πραγματα εχουν ρυθμιστει τελεια.
πολυ πριν ακουσω αυτη τη φραση, πολυ πριν διαβασει καποιος αυτες τις γραμμες,ολα ειναι σχεδιασμενα,ολα ειναι σε μια τοσο μα τοσο σκληρη και ακαμπτη γραμμη,ακριβως πανω της,οχι πιο διπλα,ακριβως εκει που θα ειναι ολα ο καλυτερος,ο πιο ευκολος στοχος.
παρεκλινεις! το ντυσιμο δεν ειναι πρεπον, αν ειναι ποτε δυνατον!
μα δε ξερεις να διαλεγεις τις περιστασεις? με ντροπιαζεις!
και τι μαλλι ειναι αυτο,τι υφος θεε μου!! δε προλαβαινουμε!
δεν εχουμε καθολου χρονο να σε φτιαξουμε,δεν μας φτανει ο καιρος να σε χωσουμε στην τελεια, σκληρη γραμμη μας! κανε κατι αμεσως! απαγορευεται να ερθεις μαζι μου,δε θα πας πουθενα!
βγαλε αυτο το παντελονι! τωρα βγαλε και τα μαλλια σου,βγαλε κι αυτα τα απαισια, χοντρα σου χερια,δεν ειναι σωστο!!
τωρα αφησε πισω οτι διαβασες,οτι σου περασε απο το χαζο σου το μυαλο οτι μπορεις να κανεις μονη σου! στασου ενα λεπτο ακινητη να σου ξεβαψω αυτα τα μεγαλα, ρομαντικα,γεματα φαντασια ματια!
ασε πια κατω αυτη την αλλαγη! δεν εχει αλλαγη,τι να την κανουμε την αλλαγη,θα σε βγαλει εξω απο την γραμμη μας,τοσο κοπιασαμε να σε κανουμε μια απο αυτους "της γραμμης"! δε βλεπεις τα οπλα? δεν ακους τσ πρωτους πυροβολισμους?
κριμα πολυ κριμα.με απογοητευεις. με απογοητευεις βαθια! τι παει να πει δε θελεις να εισαι ετσι?? τι παει να πει μισεις τα ρουχα,μισεις την ψυχη που σου εδωσα? σταματησαν οι πυροβολισμοι, ηρθε η σειρα σου!!! βιασου!! δε προλαβα καθολου να σε συμαζεψω, δες πως εισαι,εισαι αλλιως!τρεξε να μπεις στ γραμμη! ενας ολοκληρος γαλαξιας περιμενει την σφαιρα σου,να σε τρυπησει περα ως περα,να σε κανει μιζερη,κουρασμενη απο τα 30 σου, να σου βγαλει απο το μυαλο ολες τις γελοιες ιδεες! κι ολα αυτα τα βιβλια, τους ερωτες τα ονειρα! δεν ειναι σωστο,ειναι τοσο λαθος... μπες στην γραμμη! γρηγορα εφτασε η σειρα σου απο ωρα! δε τα χρειαζεσαι αυτα,δε χρειαζεσαι τιποτα, μονο εναν πλουσιο αντρα κι ενα ζευγαρι πανακριβες γοβες..μην ξεχνας,εμεις ειμαστε της γραμμης, ειμαστε οι πρωην ρομαντικοι, ειμαστε αυτοι που τα παιδια των παιδιων μας θα κατηγορουν πως καθυστερησαμε πολυ την αλλαγη, πως βαλτωσαμε το θεατρο και την μουσικη,σε εμας θα τα ριξουν και θα εχουνε τοσο δικιο. ομως δεν ειναι λαθος αγαπη μου.ειναι οπως πρεπει να ειναι. μπες στην γραμμη.....δεν θα κοιταω....μπες οπως θες...με τα βιβλια σου, με τα φιλια σου, με τις καληνυχτες σου, με ολα σου τα μπουμπουκια..δε θα κοιταω...ενα μπαμ ειναι...ενας απλος αποχαιρετισμος.. συγγνωμη...συγγνωμη για ολα...τι λεω...τι λεω...καθυστερω τα γεγονοτα,καθυστερω το μελλον,το μελλον που ολα θα ειναι στην γραμμη!! τι προσπαθω να σε πεισω να κανεις...παρε τα ματια σου κι ολους τους ρομαντισμους σου και τρεχα,σε αλλο γαλαξια, κατα την ανδρομεδα μερια και τον Μ81. οσο για την σφαιρα,μην αγχωνεσαι...θα φαω εγω μια παραπανω..

she's a boy...

δεν μας μενεις αλλος χρονος να χασουμε,ουτε αλλα τραγουδια,και καθολου μουσικη.