ησυχια...
την επομενη φορα,να παρω μαζι μου κι ενα βιβλιο
επειδη δεν καταλαβαινομασταν,σταματησαμε να κοιτιομαστε,μετα σταματησαμε να γελαμε,μετα σταματησαμε να μιλαμε
περασε ο καιρος,κι ολο περναει αυτος ο καιρος,κι οταν περναει,που παει?
αυτοι οι ανθρωποι δεν ξερουν τι παει να πει ησυχια,δεν εχουν σταματησει να μιλανε,να χτυπανε με δυναμη οτι βρουν μπροστα τους,επιτηδες,να μην θελουν να θυμουνται πως ειναι εκει,στεκονται και υπαρχουν
και τ'απογευματα,θελουν δε θελουν,τετοια απογευματα εχουν τρυπωσει για καλα στα παπλωματα τους
καποιες φορες,οταν εχει περασει η ωρα κι εχω πεισει τον εαυτο μου πως αυτη η πολη δεν ειναι μικρη,νιωθω αυτη τη μυρωδια να πλησιαζει.οχι την δικη του,παει αυτη.
τη μυρωδια των εποχων,που λες,που ερχονται καθε δευτερολεπτο που περναει.
φευγουμε κι ερχομαστε
και ερχομαστε και φευγουμε
δε καταλαβαινω τι μου λετε,δεν σας καταλαβαινω καθολου,ή ισως να κανω πως δε καταλαβαινω
συχνα και για πολυ ωρα,κοιταζω ενα σημειο στο μπαλκονι μου,εκει που τελειωνει η τεντα κι αρχιζει ο ουρανος
το καλοκαιρι,περιμενα εκει να δω τον ηλιο ν' ανατελλει και να χανεται πισω απ την τεντα μας
ρε πουστη μου τι ηλιος ηταν αυτος
τωρα ολο κοιταζω,κοιταζω,λες να ανατελλει απ την αλλη μερια ο ηλιος οταν αρχιζει το σχολειο?
οι χαρακιες στις παλαμες μας καλη μου,εχουν σχηματιστει για να περασουν τα ηχηροτερα τρενα,κι εμεις ταξιδευουμε ημερα και ιερα μεχρι τα πιο μακρινα χωρια,ισα με τα ποταμια της καθαρσης και τις "φραουλενιες πεδιαδες"
Καλημερα,καθε μερα ειναι μια ωραια μερα,θες ενα μηλο?
Πηγαμε και στην πινακοθηκη.Θα γυρισω να χαιδεψω τα λυτα μαλλια εκεινης της κοπελας,αν μισοκλεινες τα ματια σου,στ'ορκιζομαι πως ανεμιζουν μεσα απ την κορνιζα της
Δεν ξερω να γραφω,ποτε δεν ηξερα,αλλα τωρα δε ξερω καθολου.
Μ'αρεσει εδω περα.
