5/2/2014 Αθήνα

Περπατάω. Δύο παιχνιδιάρικα σκυλιά.

Προσπερνάω. Ανοιχτά μαγαζιά στην Αδριανού μια κυρία καπνίζει έξω από ένα παγωτατζίδικο,μοιάζει να στέκεται εκεί πάντα.

Περπατάω. Λίγο καιρό πριν η Αδριανού ήταν φωτισμένη μπλε και άσπρη, τώρα ξαφνικά σκοτεινή. 

Περπατάω. Ο Φεβρουάριος κάθε χρονιά είναι σαν να μην υπάρχει,σαν να μην υπήρξε ποτέ. 

Προσπερνάω. Ο Φεβρουάριος είναι και φέτος κουτσός.

Προσπερνάω. Είμαι η Σοφία Ιωάννου και όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ιππότης.

 Περπατάω. Το άπειρο είναι το αγαπημένο μου σύμβολο. Αν δεν υπήρχα εγώ, θα υπήρχε το άπειρο? 

Περπατάω. Η μέρα έχει αρχίσει ανεπαίσθητα να μεγαλώνει. Ποια είναι πιο μεγάλη η νύχτα ή η μέρα? 

Περπατάω. Η μέρα.

Προσπερνάω. Δε βάφω πια τα νύχια μου και τα έχω κομμένα κοντά.

 Προσπερνάω. Τα μαλλιά μου είναι ακόμα ξανθά, δεν ανησυχώ.

Περπατάω. Η Αθήνα είναι κρυμμένη κάτω από στραβοκολλημένες αφίσες.

Προσπερνάω. Πέρυσι έκλεισε η "Εστία".

Περπατάω. Πείτε μου, πιο τραγούδι σας θυμίζει το διάστημα?

Προσπερνάω. Κάποιες στιγμές κρυώνω, κάποιες όχι.

 Περπατάω. Όλοι έχουμε αγαπημένο τραγούδι και αγαπημένο βιβλίο κι όποιος λέει ότι δεν έχει λέει ψέμματα.

 Προσπερνάω. Μιλάω πολύ ακόμα και όταν μιλάω λίγο.

Περπατάω. Στέκομαι να παρατηρήσω τις νότες από κάποιο τραγούδι. "Κάπου περνούσε μια φωνή". 

Περπατάω. Η Πλάκα είναι γεμάτη με Στέρεο Νόβα.

 Περπατάω. "Αγάπη μου, αυτός ο δύσκολος χειμώνας θα περάσει."

Περπατάω. Ποιά είναι η πραγματική ανησυχία?

Προσπερνάω. Είναι, αλήθεια, δύσκολος αυτός ο χειμώνας?

Προσπερνάω. " Ένας λόγος να φύγω."

Περπατάω. " Ένας λόγος να μείνω."

Περπατάω. " Ένας λόγος να φύγω."

 Προσπερνάω. " Ένας λόγος να μείνω."

 Προσπερνάω. Περπάτησα?

Περπατάω. Τι είναι η μοναξιά για μένα?

 Περπατάω. Η μοναξιά για μένα είναι η 7η του Μπετόβεν, το απογευματάκι και το μπλοκάκι μου. 

Προσπερνάω. Γιατί οι άνθρωποι γράφουν όταν είναι μόνοι?

 Περπατάω. Είμαι μόνη για να μη χρειαστεί να μιλήσω.

 Προσπερνάω. Για να προγραμματίσω τη μέρα μου κοιτάζω αν θα βρέξει.

 Περπατάω. Περπατώ ή περπατάω?

 Προσπερνάω. "Ο ουρανός είναι άσπρος. Κάτασπρος. Σαν άγραφο χαρτί. Πάω τώρα."

 Περπατάω. Δε ξέρω τι θέλω και δε με νοιάζει.

 Προσπερνάω. Δεν υπάρχει πραγματική ανησυχία, κι όποιος λέει ότι υπάρχει, λέει ψέμματα. 

Περπατάω. Lillies of the valley.

 Προσπερνάω. To the valley bellow.

 Περπατάω. "Όλοι οι τόποι είναι αμαρτωλοί, όλοι οι τόποι είναι άγιοι."

 Προσπερνάω. Τελικά ίσως να είναι αλήθεια πως μόνο στιγμές μοιραζόμαστε,όπου σταματάει ο χρόνος.

 Προσπερνάω. Ο Άνθρωπος γράφεται με το Άλεφ. 

Προσπερνάω. Η Αθήνα είναι το Άλεφ.

 Προσπερνάω. Ζω μέσα στο μοναδικό σημείο στη γη που μπορείς να δεις όλο το σύμπαν. 

Προσπερνάω. Και δεν έχω πάει ποτέ στο Ζόναρς.

 Περπατάω. Κρυώνω. 

Περπατάω. Κουμπώνω μέχρι πάνω το παλτό μου και δένω το κασκόλ μου.

 Περπατάω. Δε κρυώνω πια.

(επηρεασμένο από ένα κείμενο που διάβαζε ο Ακύλλας Καραζήσης,στην αρχή της παράστασης "Ακυβέρνητη Πολιτεία/Σκίτσα της Αθήνας" )

And when you wake, You shall have cake

21-8-2012 (Ήσυχες βραδιές του Αυγούστου.Νόστιμο κρασί,κάμελ μπλε,2 μονόλογοι κι ένα ποίημα.) Περπάτησα τον ομορφότερο περίπατο της πόλης,κάπνισα λίγο,κι έπειτα είπα πολλές φορές απο μέσα μου ¨μίλα μου σαν τη βροχή" και "go to sleep you little baby". O ουρανός τραγουδούσε, και τα σπίτια ψιθύριζαν απαλά μέσα απ' τα παραθυρόφυλλα. Κάποιοι πήγαιναν για τρέξιμο στον περιφερειακό, άλλοι έβγαζαν βόλτα τον σκύλο τους,άλλοι πάλι έκαναν απλώς κύκλους με τις μηχανές τους, όπως και να χει, η γνώση αυτής της διαδρομής μας δένει. Είμαστε όλοι αόρατοι κι όμως όλοι κοιταχτήκαμε -ξέροντας- στα μάτια ,οι θαρραλέοι χαμογέλασαν καθώς περνούσαν. Το πλακόστρωτο,αν δε πατάς στις γραμμές, ακούγεται σαν πλήκτρα πιάνου κάτω απ' τα πόδια σου. Σήμερα, ένιωσα για λίγο συνωμότης, ακέραιο σημείο του σύμπαντος. Η συνάντηση μου με τους άλλους σχεδίαζε αχνούς, πρόσκαιρους αστερισμούς, μέχρι να στρέψουμε αλλού το βλέμμα ή να χάσουμε την αλληλουχία των βημάτων μας. Τα ερείπια, πιο ζωντανά απ' τα κατοικημένα σ' αυτό το δρόμο, με χτυπάνε ελαφρά στη πλάτη, θυμίζοντας μου την ιστορία της πόλης. Τίποτα και κανείς δεν είναι περιττός. Ακόμη κι η διαδρομή απ' τη Καβαλλότι στην Ερεχθείου κι ύστερα το μεγαλείο της Τσάμης Καρατάσου, είναι από μόνη της μια φυσική ιεροτελεστία. Σε προετοιμάζει,σε προσανατολίζει,σου δείχνει πως όλα είναι εντάξει, σε εγκλιματίζει επειδή εκείνη το θέλει, ανοίγει το κινητό σου και βάζει τη δική της μουσική.

ο ηλιος ανατελλει αλλου φετος

ησυχια...
την επομενη φορα,να παρω μαζι μου κι ενα βιβλιο
επειδη δεν καταλαβαινομασταν,σταματησαμε να κοιτιομαστε,μετα σταματησαμε να γελαμε,μετα σταματησαμε να μιλαμε
περασε ο καιρος,κι ολο περναει αυτος ο καιρος,κι οταν περναει,που παει?
αυτοι οι ανθρωποι δεν ξερουν τι παει να πει ησυχια,δεν εχουν σταματησει να μιλανε,να χτυπανε με δυναμη οτι βρουν μπροστα τους,επιτηδες,να μην θελουν να θυμουνται πως ειναι εκει,στεκονται και υπαρχουν
και τ'απογευματα,θελουν δε θελουν,τετοια απογευματα εχουν τρυπωσει για καλα στα παπλωματα τους
καποιες φορες,οταν εχει περασει η ωρα κι εχω πεισει τον εαυτο μου πως αυτη η πολη δεν ειναι μικρη,νιωθω αυτη τη μυρωδια να πλησιαζει.οχι την δικη του,παει αυτη.
τη μυρωδια των εποχων,που λες,που ερχονται καθε δευτερολεπτο που περναει.
φευγουμε κι ερχομαστε
και ερχομαστε και φευγουμε
δε καταλαβαινω τι μου λετε,δεν σας καταλαβαινω καθολου,ή ισως να κανω πως δε καταλαβαινω
συχνα και για πολυ ωρα,κοιταζω ενα σημειο στο μπαλκονι μου,εκει που τελειωνει η τεντα κι αρχιζει ο ουρανος
το καλοκαιρι,περιμενα εκει να δω τον ηλιο ν' ανατελλει και να χανεται πισω απ την τεντα μας
ρε πουστη μου τι ηλιος ηταν αυτος
τωρα ολο κοιταζω,κοιταζω,λες να ανατελλει απ την αλλη μερια ο ηλιος οταν αρχιζει το σχολειο?
οι χαρακιες στις παλαμες μας καλη μου,εχουν σχηματιστει για να περασουν τα ηχηροτερα τρενα,κι εμεις ταξιδευουμε ημερα και ιερα μεχρι τα πιο μακρινα χωρια,ισα με τα ποταμια της καθαρσης και τις "φραουλενιες πεδιαδες"
Καλημερα,καθε μερα ειναι μια ωραια μερα,θες ενα μηλο?
Πηγαμε και στην πινακοθηκη.Θα γυρισω να χαιδεψω τα λυτα μαλλια εκεινης της κοπελας,αν μισοκλεινες τα ματια σου,στ'ορκιζομαι πως ανεμιζουν μεσα απ την κορνιζα της
Δεν ξερω να γραφω,ποτε δεν ηξερα,αλλα τωρα δε ξερω καθολου.
Μ'αρεσει εδω περα.