μονο που κι εγω δεν ξερω...

Απ’ το παράθυρο
θα μπουν στην σειρά όλες οι λέξεις
μ’ ένα φύσημα
και λίγο βράδυ
ένα άπειρο ασάλευτο
πάλλεται πάνω στο μολύβι.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν μπορεί τίποτα να ‘ναι σκληρό
μόνο ένα παιδί
που κανείς δεν λέει να το δει σαν παιδί.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Να το ξέρεις. Όσα σου φάνηκαν ψέματα, δεν ήταν ποτέ.
Κάποιος με είδε, δεν πρόλαβα – είπε πως έμοιαζα με ομολογία-
να σε κρύψω κάτω απ’ τα κύματα,
να μην με δεις,
να γλιτώσεις.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το ήξερε- το ποίημα του δόθηκε.
Ήταν στη μυρωδιά που τον χάιδευε όλο το απόγευμα,
τα φύκια που τον αγκάλιαζαν μόλις σηκώθηκε απ’ το γραφείο,
οι γραμμές που γέμισαν χωρίς κάποιον προφανή λόγο,
ναι, μετά απ’ αυτό έκλεισε η μουσική…δεν πειράζει…
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι η μάσκα που μόλις τράβηξες,
το πρόσωπο θ’ ανοίξει στα τέσσερα
και πάνω στον χρόνο θα γίνει η αρχή.

ΑΜΟΡΦΟ

Θα κρύψω το συναίσθημα το αβέβαιο
κάτω απ’ τα λευκά της μοναξιάς μου κριτήρια,
κι ο λόγος θα τρέμει χρόνους την γλύκα
όσο ένας επίλογος άγραφος κι άμορφος θα σταλάξει απ το φτερό της πένας του!
Θέλω να ζήσω και θα τα ακούσω εκείνα τα άσματα που όλοι λένε, μα κανείς δεν πιστεύει!
Μην κοιτάς πια αυτή την αδηφάγα απελπισία, πότε θα βαρεθείς, ακόμα δεν κουράστηκες?
Δες το, καμία μάχη δεν νικήθηκε από μόνη της, τίποτα δεν τελειώνει αν δεν το θες κι αν δεν το δεις!
Θα χαράξουνε ένα πρωί τα πράσινα και τα μπλε του θαλάσσιου παλμού,
και της ψυχής σου τα μαρτύρια θα χυθούν πάνω στο οξύ, και θα ασημώσουν την σιωπή!
Δεν χρειάζονται πολλά, μόνο να δεχτείς ν’ αγκαλιάσεις τα μάτια του άλλου,
και ως το τέλος να μην κουνηθείς!
Ακούμπα την τρέλα και την πάθηση όσο δεν προσπαθεί κανείς
χάνει όλες τις φυλλωσιές και τα άνθη, σαν να μην πέρασε ούτε λεπτό
απ’ όταν ξεπέρασε όσα τον έτρωγαν!
Χίλια κομμάτια έσπασε ο καθρέφτης στα πόδια σου, μ α δες πως σου μοιάζει!