3''

και ξαφνικα,
εμοιαζε με μπαταρια.
το δεντρα με δορυφορους,που δεν ητανε δεντρα.
τι γευση εχω τωρα?
δεν με πειραζει που δεν γινομαι και τιποτα σπουδαιο.
τα χρωματα ειναι που με πειραζουν.
ειναι κανα δυο σκιες που ποτε ποτε σ'αγγιζουν.
χειλια.χιλια.χειλια.χιλια.
δεν ειναι αστειο.
ειναι ενας πονος,σαν αμυγδαλοψιχα
μονο πιο ασπρος.
στο χωριο μου ειχαμε πολλα αμυγδαλα.
ειχαμε κι ουρανους στο χωριο μου και κυμματα.
ειναι σαν πολυ παλια,κατακιτρινη σελιδα.
παντα μου αρεσαν οσα δεν μπορουσα να παραδεχτω.
"ειχες δικιο, δεν ηταν αληθεια πως ακουσα ποτε."
σαν ενα μπαλακι του γκολφ.
φαντασου πολλες λαμπες,απ' αυτες που νομιζουν πως φεγγουν στις λεωφορους
να ξαπλωναν στο κρεβατι σου.
τρυπες,αχνοτρυπες, τελικα υπαρχουν? δεν υπαρχουν?
το νοημα δεν ειναι νοημα,τουλαχιστον δεν το ειδα σαν νοημα,
και χθες με εναν φιλο μιλαγαμε για το νοημα,
δεν ηξερε λεει τι να κανει με τη ζωη του,ηταν μιας χρησης,
κι ενιωθε περηφανος για τα νοηματα που πριν απο χρονια ειχε ξεχασει,
ομως και παλι, νοημα ητανε αυτο?δεν ειναι νοημα γιατι αυτο ειναι κατι που μετραει,
και σε τιποτα δεν μετραει,λεει, οτι ξερει οσα ξερει,
σε τιποτα δεν μετραει που καθεται σ'ενα παγκακι και στριβει κι αλλο τσιγαρο,
γιατι ουτε που ξερει για τι το κανει.
σαν τις λαμπες.
αυτες πιο πολυ νοημα εχουν.
ηθελα να του το πω,αλλα τελευταια στιγμη ντραπηκα,λεω δεν θα καταλαβει.
μετα σηκωθηκαμε να φυγουμε,σκεφτηκα να κοψω ενα χαμομηλι απο το πλαι του δρομου.
τελικα καλυτερα που δεν ειπα τιποτα,ετσι θα ηταν που δεν θα καταλαβαινε.
πηγαμε πισω στο σχολειο μετα,εγω εκανα πως δεν εγινε συζητηση,αλλα ολη την ωρα τη σκεφτομουν,δεν του το ειπα,δεν προλαβαμε να παμε βολτα,επρεπε να γυρισω με τα ποδια νεο κοσμο,ομως με τετοιους ανθρωπους νιωθω τελειως φυσικα.δεν ξαναμιλησαμε γι αυτο απο τοτε,ητανε ωραιο,ητανε σαν να μην εγινε ποτε.
μ'αρεσει ο ουρανος οταν ειναι ασχημος και καφε απ τα πολλα καυσαερια.
μ'αρεσει αυτη η ελευθερια που θα συζηταω αυριο ολο το πρωι,και θα με κανει να γινω ελευθερη.
σαν να μην εχω σωμα και σαν το σωμα που ειχα να ειναι σαν εκεινες τις γρανιτες,που μας εδιναν στο δημοτικο και μετα απο λιγο λιωνανε και κολλαγες παντου.
στοιχημα πως ενα πρωι θα σηκωθω και θα υπνοβατω μια μερα ολοκληρη,
και μετα ολες τις μερες,γιατι κανεις δεν το κανει, και οσο να ναι καποιο νοημα θα χει.
δεν εχω λεφτα.
νιωθω σαν να εχω πολλα απο λεφτα.
σημερα κλεισαμε 4 μηνες αγκαλια.
κατι τετοια λες πως εχουνε νοημα.
και στο κατω κατω η γευση σου εμοιαζε με μπαταρια.
αυτο το θυμαμαι.
θα το ξεχασω σε λιγο [μνημη 3 δευτερολεπτων]
οπως τις διαφημισεις στη πειραιως,μετα απο λιγο αναρωτιεσαι αν τελικα τις ειδες,η αν το φως κατι παιχνιδια επαιξε, να κατι που δεν εχει νοημα.

οταν ημουνα μικρη θυμαμαι σε μια παραλια εναν μεγαλο να φτυνει τα κουκουτσια απ' τα κερασια του στην αμμο.νομιζα πως ητανε κατι πολυ ασχημο,δεν εχω ξαναφαει κερασια απο τοτε.
περασαν 3 δευτερολεπτα.
ευχαριστω αγαπημενο κειμενο,που δεν εχεις νοημα για κανενα,αφου κανεις δεν ξερει τι ειναι νοημα κι αν το εχει η αν το ειχε ποτε,για μενα ομως εχεις,δεν ξερω τι λεω,το ξεχασα,ομως εχεις, μαλλον επειδη δεν εχεις νοημα για κανεναν αλλον ειπα να σου δωσω λιγακι εγω..σ' ευχαριστω που για 3 τοσο ανοητα δευτερολεπτα εδωσες εσυ νοημα σε μενα, πιο ανοητη κι απο σενα.

μαζι μου.

ελα να γινουμε εμεις.
ενας ανθρωπος,μαζι μ εναν αλλο. απλο?
δεν θελει πολλα,ισως και τιποτα ακομα.
αλλα κι αυτο το τιποτα εγω δεν το χω,ισως εσυ να εχεις κατι παραπανω να μου πεις,
ισως να θες να μου το δειξεις,
να τ'αγγιξεις για μένα,το ξερεις,
ακομα δεν σε καταλαβαινω.
ελα να γινουμε φιλοι.
να μιλησουμε ψιλοαστεια στην αρχη,να μου βαλεισ στο κινητο τις αγαπημενες μουσικες σου,
κι εγω τις δικες μου,
να μιλησουμε για χρωματα,για διακοπες και για το ποσο πολυ φαινεται πως κολλαμε.
θα ερθουμε πιο κοντα μια μερα.
θα ξαπλωσουμε ανασκελα στο κρεβατι,
θα κοιταμε το ταβανι [τελικα ντρεπομαι να σε κοιταξω στα ματια οταν μιλαω σοβαρα]
θα πουμε πρωτη φορα τα σοβαρα μας, τις λυπες μας, αυτα που μερες περιμενα για να σου πω.
θα μου πιασεις πρωτη φορα το χερι,θα μου πεις πως εσυ εισαι τωρα εδω,θα χαμογελασω θα σου πω πως κι εγω το ιδιο,ειμαι διπλα σου.
μετα απ μερες ισως να κουραστεις,ισως εγω να μην εχω κεφια μπορει να τσακωθουμε λιγακι.
αλλα πολυ λιγο,ισα ισα να ερθουμε πιο κοντα.
ελα τωρα να γινουμε πιο αληθινοι.
να μ αφησεις να βουλιαξω σ αυτα που δεν λες στον εαυτο σου.
να μου δωσεις ενα χερι οταν με πιανει αυτο το κατι,αυτο το μπερδεμα,
και οταν ξερω ποσο σε εχω κουρασει,ποσο θελω να σου τα πω ολα,
να σου πω μια δυο αληθειες,
και μερικα ψεμματα για να μην νιωθεις ασχημα.
δεν ειναι κακια.
ειναι η ελλειψη.
η δικη σου η δικη μου και του αλλου.
ελα να νιωσουμε μικροι.χαζοι.
σαν δυο τελειες.
χωρις πολλα πολλα,χωρισ πληθυντικο και ομοιοκαταληξιες που ποτε δεν συμπαθησα.μονο δυο βαρετες βουλες.
να μην νιωθω μονη τουλαχιστον!να νιωθω πως ισως κατι ξερω,
και πως εσυ θα μου δειξεις κ αυτο που δεν θελω να ξερω.
αχ μικρη μου τελεια!
ποσο λιγοτερο δεν αγαπω,και ποσο λιγοτερο εμαθα να νιωθω!
ελα να μεινουμε ιδιοι.
ελα να βιαστουμε λιγο,να πουμε πως τιποτα δεν τρεχει,πως ειμαστε εδω.
βαρεθηκα τις γκρινιες ξερεις.
κι εσυ το ιδιο,κι ο αλλοσ το ιδιο,κι ο παραλλοσ θελει να γκρινιαζει παλι.
ελα να μαθουμε να σεβομαστε την ελευθερια του αλλου.
ελα να μαθουμε να ακουμε,
να μιλαμε οσο πρεπει,
να μην μιλαμε οσο πρεπει,
να μην απανταμε εκει που δεν πρεπει,
να αγνοουμε αυτα που πρεπει και που δεν πρεπει,
να θαψουμε μαζι τουσ τρεισ μασ εγωισμους γιατι μου ειπες πως πρεπει,
να μιλησουμε καπως γιατι ετσι πρεπει,
να πουμε πως ειμαστε βαρετοι κι ασχημοι γιατι αυτο μας ειπαν πως πρεπει να λεμε,
ελα να μην ειμαστε φιλοι γιατι ο καιρος μα εμαθε πως τελικα δεν πρεπει να ειμαστε φιλοι,γιατι μονο πρεπει
ελα να χαστουκισουμε αυτο που βλεπουμε στον καθρεφτη του μπανιου
και μεσα στα ματια του αλλου
γιατι καπου διαβασες σε καποιο site που μια μερα θα παει μπροστα,
πως ολοι οι μεγαλοι για να προχωρησουν αυτο εκαναν.
και τωρα ελα να σ αγκαλιασω.
ελα να σου πω πως τιποτα δεν θα μας πειραξει απο ολα αυτα.
ελα να πιστεψουμε πως δεν ειμαστε χαζοι.
να μου δειξεις πως φοβασαι,εγω να σου πω πως δεν φοβασαι στ αληθεια
πως σου ειπαν οτι φοβασαι γιατι αυτοι φοβουνται πιο πολυ,
και τα βραδια κλαινε πιο πολυ απ οσο εκλαψες ποτε σε οση ζωη προλαβες να ζησεις.
ελα να σου πω πως αγαπαω.
να σου πω πως ειμαι φιλη σου,πως θα σε προσεχω.
θα το πιστεψεις επιτελους.
μαλλον δεν θα πω τιποτα...
περασαμε τοσα πολλα,δεν χρειαζεται να πω τιποτα...