Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

5/2/2014 Αθήνα

Περπατάω. Δύο παιχνιδιάρικα σκυλιά.

Προσπερνάω. Ανοιχτά μαγαζιά στην Αδριανού μια κυρία καπνίζει έξω από ένα παγωτατζίδικο,μοιάζει να στέκεται εκεί πάντα.

Περπατάω. Λίγο καιρό πριν η Αδριανού ήταν φωτισμένη μπλε και άσπρη, τώρα ξαφνικά σκοτεινή. 

Περπατάω. Ο Φεβρουάριος κάθε χρονιά είναι σαν να μην υπάρχει,σαν να μην υπήρξε ποτέ. 

Προσπερνάω. Ο Φεβρουάριος είναι και φέτος κουτσός.

Προσπερνάω. Είμαι η Σοφία Ιωάννου και όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ιππότης.

 Περπατάω. Το άπειρο είναι το αγαπημένο μου σύμβολο. Αν δεν υπήρχα εγώ, θα υπήρχε το άπειρο? 

Περπατάω. Η μέρα έχει αρχίσει ανεπαίσθητα να μεγαλώνει. Ποια είναι πιο μεγάλη η νύχτα ή η μέρα? 

Περπατάω. Η μέρα.

Προσπερνάω. Δε βάφω πια τα νύχια μου και τα έχω κομμένα κοντά.

 Προσπερνάω. Τα μαλλιά μου είναι ακόμα ξανθά, δεν ανησυχώ.

Περπατάω. Η Αθήνα είναι κρυμμένη κάτω από στραβοκολλημένες αφίσες.

Προσπερνάω. Πέρυσι έκλεισε η "Εστία".

Περπατάω. Πείτε μου, πιο τραγούδι σας θυμίζει το διάστημα?

Προσπερνάω. Κάποιες στιγμές κρυώνω, κάποιες όχι.

 Περπατάω. Όλοι έχουμε αγαπημένο τραγούδι και αγαπημένο βιβλίο κι όποιος λέει ότι δεν έχει λέει ψέμματα.

 Προσπερνάω. Μιλάω πολύ ακόμα και όταν μιλάω λίγο.

Περπατάω. Στέκομαι να παρατηρήσω τις νότες από κάποιο τραγούδι. "Κάπου περνούσε μια φωνή". 

Περπατάω. Η Πλάκα είναι γεμάτη με Στέρεο Νόβα.

 Περπατάω. "Αγάπη μου, αυτός ο δύσκολος χειμώνας θα περάσει."

Περπατάω. Ποιά είναι η πραγματική ανησυχία?

Προσπερνάω. Είναι, αλήθεια, δύσκολος αυτός ο χειμώνας?

Προσπερνάω. " Ένας λόγος να φύγω."

Περπατάω. " Ένας λόγος να μείνω."

Περπατάω. " Ένας λόγος να φύγω."

 Προσπερνάω. " Ένας λόγος να μείνω."

 Προσπερνάω. Περπάτησα?

Περπατάω. Τι είναι η μοναξιά για μένα?

 Περπατάω. Η μοναξιά για μένα είναι η 7η του Μπετόβεν, το απογευματάκι και το μπλοκάκι μου. 

Προσπερνάω. Γιατί οι άνθρωποι γράφουν όταν είναι μόνοι?

 Περπατάω. Είμαι μόνη για να μη χρειαστεί να μιλήσω.

 Προσπερνάω. Για να προγραμματίσω τη μέρα μου κοιτάζω αν θα βρέξει.

 Περπατάω. Περπατώ ή περπατάω?

 Προσπερνάω. "Ο ουρανός είναι άσπρος. Κάτασπρος. Σαν άγραφο χαρτί. Πάω τώρα."

 Περπατάω. Δε ξέρω τι θέλω και δε με νοιάζει.

 Προσπερνάω. Δεν υπάρχει πραγματική ανησυχία, κι όποιος λέει ότι υπάρχει, λέει ψέμματα. 

Περπατάω. Lillies of the valley.

 Προσπερνάω. To the valley bellow.

 Περπατάω. "Όλοι οι τόποι είναι αμαρτωλοί, όλοι οι τόποι είναι άγιοι."

 Προσπερνάω. Τελικά ίσως να είναι αλήθεια πως μόνο στιγμές μοιραζόμαστε,όπου σταματάει ο χρόνος.

 Προσπερνάω. Ο Άνθρωπος γράφεται με το Άλεφ. 

Προσπερνάω. Η Αθήνα είναι το Άλεφ.

 Προσπερνάω. Ζω μέσα στο μοναδικό σημείο στη γη που μπορείς να δεις όλο το σύμπαν. 

Προσπερνάω. Και δεν έχω πάει ποτέ στο Ζόναρς.

 Περπατάω. Κρυώνω. 

Περπατάω. Κουμπώνω μέχρι πάνω το παλτό μου και δένω το κασκόλ μου.

 Περπατάω. Δε κρυώνω πια.

(επηρεασμένο από ένα κείμενο που διάβαζε ο Ακύλλας Καραζήσης,στην αρχή της παράστασης "Ακυβέρνητη Πολιτεία/Σκίτσα της Αθήνας" )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου