μαζι μου.

ελα να γινουμε εμεις.
ενας ανθρωπος,μαζι μ εναν αλλο. απλο?
δεν θελει πολλα,ισως και τιποτα ακομα.
αλλα κι αυτο το τιποτα εγω δεν το χω,ισως εσυ να εχεις κατι παραπανω να μου πεις,
ισως να θες να μου το δειξεις,
να τ'αγγιξεις για μένα,το ξερεις,
ακομα δεν σε καταλαβαινω.
ελα να γινουμε φιλοι.
να μιλησουμε ψιλοαστεια στην αρχη,να μου βαλεισ στο κινητο τις αγαπημενες μουσικες σου,
κι εγω τις δικες μου,
να μιλησουμε για χρωματα,για διακοπες και για το ποσο πολυ φαινεται πως κολλαμε.
θα ερθουμε πιο κοντα μια μερα.
θα ξαπλωσουμε ανασκελα στο κρεβατι,
θα κοιταμε το ταβανι [τελικα ντρεπομαι να σε κοιταξω στα ματια οταν μιλαω σοβαρα]
θα πουμε πρωτη φορα τα σοβαρα μας, τις λυπες μας, αυτα που μερες περιμενα για να σου πω.
θα μου πιασεις πρωτη φορα το χερι,θα μου πεις πως εσυ εισαι τωρα εδω,θα χαμογελασω θα σου πω πως κι εγω το ιδιο,ειμαι διπλα σου.
μετα απ μερες ισως να κουραστεις,ισως εγω να μην εχω κεφια μπορει να τσακωθουμε λιγακι.
αλλα πολυ λιγο,ισα ισα να ερθουμε πιο κοντα.
ελα τωρα να γινουμε πιο αληθινοι.
να μ αφησεις να βουλιαξω σ αυτα που δεν λες στον εαυτο σου.
να μου δωσεις ενα χερι οταν με πιανει αυτο το κατι,αυτο το μπερδεμα,
και οταν ξερω ποσο σε εχω κουρασει,ποσο θελω να σου τα πω ολα,
να σου πω μια δυο αληθειες,
και μερικα ψεμματα για να μην νιωθεις ασχημα.
δεν ειναι κακια.
ειναι η ελλειψη.
η δικη σου η δικη μου και του αλλου.
ελα να νιωσουμε μικροι.χαζοι.
σαν δυο τελειες.
χωρις πολλα πολλα,χωρισ πληθυντικο και ομοιοκαταληξιες που ποτε δεν συμπαθησα.μονο δυο βαρετες βουλες.
να μην νιωθω μονη τουλαχιστον!να νιωθω πως ισως κατι ξερω,
και πως εσυ θα μου δειξεις κ αυτο που δεν θελω να ξερω.
αχ μικρη μου τελεια!
ποσο λιγοτερο δεν αγαπω,και ποσο λιγοτερο εμαθα να νιωθω!
ελα να μεινουμε ιδιοι.
ελα να βιαστουμε λιγο,να πουμε πως τιποτα δεν τρεχει,πως ειμαστε εδω.
βαρεθηκα τις γκρινιες ξερεις.
κι εσυ το ιδιο,κι ο αλλοσ το ιδιο,κι ο παραλλοσ θελει να γκρινιαζει παλι.
ελα να μαθουμε να σεβομαστε την ελευθερια του αλλου.
ελα να μαθουμε να ακουμε,
να μιλαμε οσο πρεπει,
να μην μιλαμε οσο πρεπει,
να μην απανταμε εκει που δεν πρεπει,
να αγνοουμε αυτα που πρεπει και που δεν πρεπει,
να θαψουμε μαζι τουσ τρεισ μασ εγωισμους γιατι μου ειπες πως πρεπει,
να μιλησουμε καπως γιατι ετσι πρεπει,
να πουμε πως ειμαστε βαρετοι κι ασχημοι γιατι αυτο μας ειπαν πως πρεπει να λεμε,
ελα να μην ειμαστε φιλοι γιατι ο καιρος μα εμαθε πως τελικα δεν πρεπει να ειμαστε φιλοι,γιατι μονο πρεπει
ελα να χαστουκισουμε αυτο που βλεπουμε στον καθρεφτη του μπανιου
και μεσα στα ματια του αλλου
γιατι καπου διαβασες σε καποιο site που μια μερα θα παει μπροστα,
πως ολοι οι μεγαλοι για να προχωρησουν αυτο εκαναν.
και τωρα ελα να σ αγκαλιασω.
ελα να σου πω πως τιποτα δεν θα μας πειραξει απο ολα αυτα.
ελα να πιστεψουμε πως δεν ειμαστε χαζοι.
να μου δειξεις πως φοβασαι,εγω να σου πω πως δεν φοβασαι στ αληθεια
πως σου ειπαν οτι φοβασαι γιατι αυτοι φοβουνται πιο πολυ,
και τα βραδια κλαινε πιο πολυ απ οσο εκλαψες ποτε σε οση ζωη προλαβες να ζησεις.
ελα να σου πω πως αγαπαω.
να σου πω πως ειμαι φιλη σου,πως θα σε προσεχω.
θα το πιστεψεις επιτελους.
μαλλον δεν θα πω τιποτα...
περασαμε τοσα πολλα,δεν χρειαζεται να πω τιποτα...