η δικια σου ιστορια?

μου αρεσουν οι ιστοριες για ανθρωπους που δεν ειχανε ποτε χιουμορ και παντα λεγανε κακογουστα αστεια. για καποους που μολις ερωτευτηκαν και ντρεπονται,κι ολο μιλανε χαμογελαστα. μου αρεσουν οι οι ιστοριεσ που εκεινος καθεται στο μπαρ,πινει κονιακ,κι εκεινη του κλεινει το ματι απο λιγο πιο περα. θελω να δω μια ιστορια που μπορει ο καθενας αν το θελει ν ανοιξει τη πορτα του ψυγειου του,που θα βγαζει σε μια μεγαλη σκηνη θεατρου,και να φωναξει εκει τον μεγαλυτερο και πιο σοβαρο διαλογο της ζωης του με τον υπολοιπο εαυτο που ξεμεινε στο ψυγειο. θελω να ακουσω κατι που να μου θυμιζει ως που μπορει να με κυνηγησει η μουσικη,κι αν με πιασει,τι μελωδια θα βγαλει οταν με ριξει κατω.σκεφτομαι κατι σαν κυριακατικο πρωινο με εκεινη τη χαρακτηριστικη βροχη που κανει τα παντα να φαινονται ασπρα. κατι να μου δειξει τι σκεφτεται ενας υπνοβατης την στιγμη πριν τον ξυπνησουν, και καποιον να μου πει το νοημα στις λεξεις,γιατι σημερα το βραδυ μου φαινονται τοσο ανουσιες..παντοτε ειχα μια γενικη συμπαθεια για τις περιεργες γιαγιαδες που καθονται στα συνοικιακα μπαρ της νεας ορλεανης και πινουν κουβαδες κονιακ ή τζιν τονικ [συνηθωσ κονιακ ομως],και ολες εχουν απο μια γατα στο καπελο τους με το ονομα "Μπλανς". μια ιστορια που θα με κανει να θελω να ειμαι η ιστορια,που θα με ψηλωσει,θα με κρατησει ξυπνια το βραδυ και θα μου θυμησει κουστουμαρισμενους αντρες που κρατουν κοκκινες ομπρελες και ανεβαινουν ο ενας πισω απο τον αλλον κατι τεραστια σκαλοπατια[δεν ξερω γιατι ομως παντα οταν διαβαζω κατι που με συνταρασει σκεφτομαι τετοιους αντρες]. μου ερχεται στο μυαλο κατι σαν εκεινη να προσπαθησε να κλαψει μα τελικα δεν τα καταφερε καθολου,κι αυτος την εκανε να γελασει. μου αρεσουν ιστοριες με σπασμενα τακουνια κι ενα λιμανι μεσα στην ομιχλη που δεν της θυμιζει τιποτα τελικα. θυμηθηκα τωρα κατι που θα κανει τον αγνωστο Χ να μην παει το αλλο πρωι στο γραφειο, παρα να παει οσο πιο γρηγορα μπορει σε καποιο μεροσ στο Πλυμουθ.μια ιστορια για καποιον αρρωστο κατω απο μια κιτρινισμενη κουνουπιερα με την υπηρετρια να του αλλαζει κομπρεσες,σεντονια,ακομα και την φανελα του,και τα ματια μου.μια ιστορια που να τελειωνει με την φραση "απο τοτε πολλες φορες θα σκεφτοταν ετσι οποτε εβλεπε νεραντζιες στο δρομο,η ακομα καλυτερα λεμονιες και καικια". για καποια που αποφασισε να διαβασει το τελευταιο κεφαλαιο του βιβλιου της κι απο μεσα να πεταχτηκε μονο μια λεξη "ωρα"που τελικα δεν βγαζει σε καλο..για καποιον που πηγαινει καθε τριτη πρωι στο αστεροσκοπιο,κοντα στο θησειο,και κοιταει τον ηλιο που βγαινει,με τα χερια στις τσεπες.μια ιστορια που μιλαει για κατι που πηγε τελικα πολυ στραβα και η συμμορια ετρεξε προς ολες της κατευθυνσεις αφου πυροβολησαν το στραβαδι τον τσιλιαδορο.μια ιστορια μεσα σε μια μπανιερα,που χωραει το θεατρο οπως το ζω.για εναν αντρα που καπνιζει πολυ,εχει χαλαρωμενη την γραβατα του,και κοιταει την συζυγο να κοιμαται με το μπουκαλι στο χερι πανω στον καναπε ενω φοραει ακομα τα τακουνια της.για καποιον που για αντιμετωπισει αυτο που αφησε να φυγει και το καταλαβε αργα,αλλαζει συνεχεια χωρα. θελω μια ιστορια που θα γραψω αυτα που δεν θελω να παω κι αυτα που δεν χωρεσαν σε κανενα στατους στο facebook, ετσι μονο και μονο για να την βλεπω και να με κανει να χαμογελαω,και θα κανει οποιον την διαβαζει να θελει να μου πει την δικια του.σαν σε μια παρασταση.