venceremos

θα κατσουμε στο τραπεζι.εγω απο την αριστερη μερια,κι εσυ απο την δεξια.
θα χουμε μπροστα μας ενα ποτηρι,αδειο,γυρισμενο αναποδα.
θα το κοιτας πολυ προσεκτικα.
θα φοβομαστε τοσο πολυ και οι δυο μας.
εγω θα ζεσταινομαι,θα ιδρωνω,θα σου πεταω αμηχανα χαμογελα.
θα επαιρνα το ποτηρι και θα το πεταγα κατω γελωντας.
εσυ θα συνεχιζες να κοιταζεις οτι απομεινε πανω στο τραπεζι
ολα θα πανε καλα.δικησουδικησουδικησου.
μερικες φορες,την νυχτα,ξεχνιεμαι,και περπαταω μεσα απο τους τοιχους.
ακουω την παγωνια εξω απο τα πατζουρια και σκεφτομαι γνωριμες εικονες,ή προσπαθω να θυμηθω προσωπα περαστικων στο μετρο
θα παρω μετα τα κομματια απο το ποτηρι,θα βγαλω την μπλουζα μου και θα τα χαιδεψω στην κοιλια μου.
θα γδαρω οτι εμεινε απο ολο αυτο το ξοδεμα.
θα ματωσω,αλλα θα ειναι ομορφο,θα σου αρεσει,θα θες να με παρεις αγκαλια.
θα περασουμε μαζι απο χιλιους αστερισμους,θα ξεσκισουμε εκατονταδες κομητες και θα πιασουστε απ την ακρη της πιο ξεχασμενης μαυρης τρυπας.
με το αιμα μου,θα ζωγραφισεις στις ξενες πολιτειες μικρα χαστουκια venceremos.
θα πινεις καφε,κι εγω θα κοιταω εξω απο το παραθυρο με μια κουπα τσαι.
θα χω πυρετο,και εσυ το ιδιο,αλλα δε θα το λεμε ο ενας στον αλλον.
στις γωνιες θα χει πεσει λιγος ασπρος σοβας.
να περνας ξυστα και να μην μπορεις να αγγιξεις.
να υποσχεσαι οτι αυτο ηταν το τελευταιο σου "παρακαλω"
να με σηκωνεις σαν μωρο προς τον ηλιο,μονο για να δεις τα ματια μου να κλεινουν απο το πολυ φως.
ζητησε το,απλως ζητησε το.ολο το βραδυ κανω μαντεψιες.
να μπαινεις μεσα στο χωμα και να σηκωνεσαι χωρις ριζες.
να πεφτεις μεσα στην βροχη και σε βγαζω στεγνο.
για μια στιγμουλα,μονο για λιγο,να ανοιξουμε τον συρτη,να ξεκλειδωσουμε την εξωπορτα.
να γινω η αγρυπνη,η καταχλωμη,με τα βρωμικα ρουχα και τα κακοκομμενα μαλλια,η αβοηθητη και ποσο σοβαρη μοναξια.
με το μαυρο ζιβαγκο,και τα παλια μου τα γυαλια,και μια σκεψη γιασεμιου.
η απληστια,το αισθημα του δικαιως ευνοημενου απο την φυση,του αυταρκη,του παραδομενου κλισε.η δοκιμασια να γεννιεται κανεις καθε πρωι για να μαραζωνει στην πρωτη πανσεληνο.
ξερω καλα οταν μου λενε ψεμματα,εχω το νου μου.
ξερω καλα οτι ριχνουν πρωτα στα χερια,στα ακροδαχτυλα και στις παλαμες.
να ναι σιγουροι οτι θα σου κλεψουν το χαδι,το γραψιμο,την ευχαριστηση να μπορεις να δωσεις χωρο.
θα ξεκλειδωσουμε που λες την εξωπορτα,θα κανουμε πως δεν το περιμεναμε.
δε θα βοηθησει σε τιποτα,αλλα θα κανουμε οτι βοηθαει.
θα γεμισει ενας αφανταστος φιλος τις τσεπες μου με χαπια,και θα σου δειξει τα κολπα.
εισαι πολυ εξυπνος γ αυτα.
θα σηκωσεις λιγο την μπλουζα μου,και θα βγαλεις ενα ενα τα μικρα γυαλακια απο την κοιλια μου.
θα δινεις απο ενα στον καθενα τους και θα τους λες "δε θελω τα ιχνη σας,παρτε το ποτηρι μας ομως"
θα μου ξεριζωνεις καθε μικρο μας venceremos για να φυτρωσει το πιο μεγαλο,το πιο φωτεινο.