Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

ανκόρ

σαν να περπατας στο δρομο,και να ακους τα βηματα σου,
να σε ακουμπανε ξυστα οι ανασες των περαστικων
ποια να σαι τωρα εσυ,το τεμπο κι οι ρυθμοι σου δε συμβαδιζουν,
κατι γινεται με το περπατημα σου,κατι με τα μαλλια σου
κι ειναι μετα κι εκεινη η μυρωδια που δεν ακουμπησε ξυστα,
αλλα χτυπησε αμεσως δυνατα το μετωπο.
να βγαζεις μετα το μπλοκακι απο την τσεπη και να το σημειωνεις,
ελα εδω,καταφυγιο μου,σκυμμενοι πανω απ την οθονη
κανεις δε θα το μαθει, σαν να σου λεω,ουτε κι εγω δε το ξερω.
και μετα πια γειτονια να πρωτογυρισω,ποια πορτα,ποιο σπιτι,
σε πια γωνια να πρωτοπω αυτα που δεν τολμησε κανεις μας,
σαν να σε επαιρνα-παραλιγο-στα σοβαρα.
η πολη μου σε καθε γωνια της ειναι τοσο φωτεινη.
η πολη μας,εχει σε καθε της μπαλκονι φυτεμενη απο μια θαλασσα,
κι ενα μικρο χαρτινο καραβακι,γραμμενο με μεγαλα κοκκινα γραμματα το ονομα σου στη μισοτσαλακωμενη πρυμνη.
Σαλπαρουμε!
λυστε τους καβους και πεταξε μου τις ξυλομπογιες,
μονο μη ξεχασεις τον ρυθμο σου,το ταξιδι τους δε θα ναι μικρο.
παρε νεον επιγραφες,και την καυτη εξατμιση απο μια μοτοσυκλετα
παρε τον τρυπημενο μου κολαν και μην ξεχασεις τον ρυθμο σου.
σαν να ειμαι ακομα στο κρεβατι μου,κι εσυ πισω στο δικο σου.δε ξερεις και δε ξερω,το ειπαμε,το συμφωνησαμε απο την πολυ αρχη.
δυο τσιγαρα και τα πλειμομπιλ του μικρου μου αδερφου.
το παλιο μουυ μπλοκακι,τα παλια μου μαλλια,οι παλιες μου φωτογραφιες.
θα σου ελεγα να κρατησω δυο τρεις..
φορτωνε πραγματα,φορτωνε,δε βλεπεις απο κατω?
εχει γεμισει η ακαδημιας απο φοιτητες που θα γινουμε!
δε βλεπεις πιο κει?
ουτε κι εγω ξερω ,αλλα κοιτα τον δρομο!
σαν να κλωτσας την τηλεοραση και να μασας το τηλεχειριστηριο,
"ξερεις τι ομορφο ηχο κανει η τηλεοραση οταν σπαει?"
ενα τσεκουρι,ενα τσεκουρι παρακαλω!
πρεπει να κοψω τις τελευταιες ριζες,τα τελευταια σκοινια,τα τελευταια χερια που εμειναν να κρεμονται απο τα καγκελα του μπαλκονιου μας.
ο δρομος ειναι τοσο απλος,τοσο απλος,κοιταξε κατω,κοιτα τα αποτσιγαρα,τα λερωμενα πεζοδρομια,ειναι δικα μας,ειναι δικια μας αυτη η μουσικη απο τα ακουστικα,
θα γινουμε σαν τους αποκυρηγμενους ονειροπολους,καθολου ονειροπαρμενοι,τοσο χαρουμενα ρεαλιστες,τοσο σιγουρα ελευθεροι!με τοσες ζωες,μια για τους αλλους και χιλιες για μας!με τα ποδια στον αερα και το κεφαλι σφινωμενο καλα μεσα στο χωμα.
με μια σταμπα στην αριστερη μας παλαμη,με εναν υπνοβατη με τις ριγε του μπιτζαμες.
ακουγε το σαξοφωνο.μην βαλεις τα ακουστικα.κι εκεινος για μας παιζει!
ξαπλωμενοι στα χορταρια,περα απ' τους αγγελους κι ακομα πιο περα απο τους δαιμονες,
διπλα απο το μεγαλο δεντρο με τα ερωτηματικα.
κατω απο συννεφα,και απο μυρωδια γιασεμιου και "μ'αγαπα δε μ'αγαπα"
ο συνδρομητης που καλεσατε θα εχει πιθανον το τηλεφωνο του απενεργοποιημενο,παρακαλω μην ξανακαλεσετε ποτε.
ο συνδρομητης που καλεσατε,ειναι τωρα ξαπλωμενος,χωρις κανενα ρουχο,
οι πασχαλιτσες θα του γαργαλανε την καρδια,θα πεταει ολα τα νεροπιστολα,
στα συνορα μιας περιπλανησης ακινητης,αλλα τοσο ενεργητικης,στα ορια της και γυρω γυρω στα προαστια της,σα να σου λεω οτι οι προθεσεις του συνδρομητη ειναι εντιμες,ειναι ειλικρινης,δε σταματαει να κανει ολορθια λαθη.ειναι ξυπολιτος και περιμενει μια κιθαρα,ενα τυμπανο,μια γυναικα.ο συνδρομητης που καλεσατε περιμενει το τελευταιο ανκορ.καποιος να του δωσει το μπουκετο με τα τηλεκοντρολ.

6 σχόλια:

  1. δεν ειναι ευκολο να γραψει κανεις στιχους ποσο μαλλον ομορφους,και ποσο μαλλον γω :P
    ευχαριστω παντως =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΝΑ ΡΗΤΟΡΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΜΟΥ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΝΑ ΑΠ' ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΑ!!
    http://www.youtube.com/watch?v=7cgTYZKh9sY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. well...με κανει κατι παραπανω απο χαρουμενη,κατι απο δικο μου κειμενο να σου φερνει στο μυαλο,ενα τοσο ομορφο τραγουδι!

    [και αυτο ακριβως ειχα στο νου μου,γι αυτο το εβαλα σε εισαγωγικα,ειναι τα λογια του παπακωνσταντιου =)]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΙ ΝΑ ΠΩ,,ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΕΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΕΞΙΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ..ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΩ..ΕΝΑ ΑΠ'ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΩΝ ΣΤΕΡΕΟ..ΘΑ ΔΙΑΣΧΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΑΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΚΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή