Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

μονο που κι εγω δεν ξερω...

Απ’ το παράθυρο
θα μπουν στην σειρά όλες οι λέξεις
μ’ ένα φύσημα
και λίγο βράδυ
ένα άπειρο ασάλευτο
πάλλεται πάνω στο μολύβι.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν μπορεί τίποτα να ‘ναι σκληρό
μόνο ένα παιδί
που κανείς δεν λέει να το δει σαν παιδί.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Να το ξέρεις. Όσα σου φάνηκαν ψέματα, δεν ήταν ποτέ.
Κάποιος με είδε, δεν πρόλαβα – είπε πως έμοιαζα με ομολογία-
να σε κρύψω κάτω απ’ τα κύματα,
να μην με δεις,
να γλιτώσεις.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το ήξερε- το ποίημα του δόθηκε.
Ήταν στη μυρωδιά που τον χάιδευε όλο το απόγευμα,
τα φύκια που τον αγκάλιαζαν μόλις σηκώθηκε απ’ το γραφείο,
οι γραμμές που γέμισαν χωρίς κάποιον προφανή λόγο,
ναι, μετά απ’ αυτό έκλεισε η μουσική…δεν πειράζει…
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Είναι η μάσκα που μόλις τράβηξες,
το πρόσωπο θ’ ανοίξει στα τέσσερα
και πάνω στον χρόνο θα γίνει η αρχή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου