Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

αυτο που κυνηγας,αυτο που σκονταφτει στις γωνιες
που του μιλας,που σε παιρνει απ τα μαλλια, σε τραβαει,
σε μαθαινει,το αποτυπωμα σου,το φτερνισμα σου,
τον τροπο που σηκωνεις το ακουστικο του τηλεφωνου
τον τροπο που αγαπας,που φιλας,τον τροπο που δυναμωνεις.
μια στιγμη,μην ξεχασεις να βαλεις δυνατα την μουσικη στ ακουστικα σου.
μην ξεχασεις που το κοριτσι που αγκαλιαζες,που μαθαινες,δεν ειναι το ιδιο.
οπως στα δεντρα,και στις φυλλωσιες,και στο παθος,οπως ητανε η θαλασσα,οπως σε χτυπησε το φεγγαρι,που σε χαστουκισαν οι παπαρουνες,που το κοκκινο τους ηταν απο μονο του χτυπημα.
δεν εχεις πια λογια δικα σου,μην φοβασαι,θα τα βρουμε μαζι.
οπως τοτε,που νιωθεις ενα σφιξιμο,ενα κρατημα,μια απαλοτητα,ενα ελαφρυ κι ακρατητο παθος,θα τις βρουμε τις λεξεις,θα το δεις,θα στις βρω εγω,θα σε παρω απ το χερι ως την ακρη του κοσμου,μεχρι εκει που εχουν ολα σημασια,μεχρι εκει π φτανει η μουσικη απο τ ακουστικα σου.
θελω τις ιστοριες σου..τις εχω αναγκη..
θελω να σε κανω να μου τις πεις..
θελω να ανεβω εκει πανω και να κανω αυτο που ξερω καλυτερα,κι εσυ να κοιτας.
θελω να με δεις ν καιγομαι,να γελαω, να γινω κατι αλλο,καποιος αλλος,
αυτος που κραταει απ τ ακροδαχτυλα τους δρομους σας, τις εξεγερεις σας.
ολα ειναι εκτος προγραμματος,ολα πανε καλα.
μου εδωσες το δικαιωμα,εσυ το ξεκινησες μην με κοιταξεις μετα με παραπονο.
δε θα σου αρεσει,κι ουτε ξερω αν πρεπει.
πρεπει να αρεσει σε μενα.
κλεισε αυτη την απαισια πορτα,ολο την ανοιγεις, ολο μπαζει αερα και σκονες.
αφησε με ενα λεπτο ν ανεβω.
δωσε μου πρωτα το ακουστικο σου να δω μεχρι που φτασαμε.
δωσε μου οδηγιες,δωσε μου εσενα.
και μετα τον διπλανο σου.
και την κοπελα που εκατσε πιο πισω.
και αυτον που ανοιξε την πορτα και τα διελυσε ολα.
μια μερα θα λυπηθεις γι αυτο,θα λυπηθεις πολυ,αλλα θα εχεις χασει.
δε θελω αλλους τετοιους.δε θελω απο κατω αλλους τετοιους,
ουτε εγω ουτε οι δικοι μου κοντινοι.
μας εδωσες τις οδηγιες σου,η υποθεση ειναι στα χερια μας τωρα.
μου εδωσες μια δυναμη π δεν ειχα,κι ουτε θα εχω μολις κατεβω.
θα με κανεις σημειο στιξης, θα με κανεις μια αποσιωπιτικη ανω τελεια.
θα με γεμισεις τα χρονια σου,τις ιστοριες που στο πα,τις θελω μαζι μου.
θα δεις θα ειναι ωραια,θα ειναι τοσο ωραια.
θα βγαλεις το κρανος,θα μας το φορεσεις,θα μας πεις τραγουδηστε,θα σε σηκωσουμε απαλα,θα εισαι πανω μαζι μας.
οχι οχι,δεν ειμαστε πανω γιατι τα καταφεραμε.ανεβηκαμε γιατι ειμαστε οι χειροτεροι .
για να μαθουμε ολες τις ιστοριες σας.
σε ευχαριστω,σε ευχαριστω που με εβαλες εδω κατω. σε ευχαριστω που με ξαπλωσες στο πατωμα και μου ειπες να κλαψω,κι εγω εκλαψα.
ητανε ομορφα..ητανε οπως το ηθελα...
δε θα το μαθεις ποτε,εισαι πολλοι..
σε ευχαριστω
δε ξερω καν πως να τελειωσω, μαλλον με τρεις τελιτσες ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου