Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

"μερες παραξενες,θαυμασιες μερες"

με μεγαλη προσοχη,
ξιλωνω ενα ενα τα καρφια που με κρατουσαν πισω
η πολη τοσο ησυχη,τοσο μυστηριακη
το φεγγαρι ψιθυριζει στις σιδεριες,κι οι λαμψεις τους ζαχαρωνουν τις ταρατσες.
λεξεις και λεξεις ξεχυνονται απο καθε ακρη του νου μου
πως να τις πω,δεν μου εχει μεινει φωνη
δεν μου χει μεινει ουτε σταλια

κι αν βρεις χρονο,περνα απο το σπιτι..
κανεις μας δε μπορει να σταματησει το καλοκαιρι
θελω να πω,δεν ειμαστε πια αορατοι οι δυο μας
και αν κοιταξεις καλα στις αθηναικες ταρατσες,
θα βρεις πολλα αποτσιγαρα
και μετα απο καθε παρτυ
περναει ολο το βραδυ στο λεπτο που λεμε καληνυχτα

Μεσα στο μπλοκακι μου,εχω γεμισει σελιδες με ερωτησεις,
οποτε κουραζομαι,το ανοιγω,και βλεπω τις απαντησεις να πετανε,σα πουλια,να γυριζουν στο φως,κι εκεινο ο κοσμος μακρινος,κι ολο ξημερωνει,καθε στιγμη ξημερωνει
τελευταια φορα,ηταν στον κηπο σου,νομιζω θυμασαι

Ολα θ'αλλαζουν,οπως μετρας απο το μηδεν ως το απειρο,
ο δρομος απο το μετρο μεχρι το σπιτι,δε θα ναι ιδιος.ουτε οι τεσσερις στασεις με το λεωφορειο
ομως ισως,πιο παλια,να μπορουσαμε να κανουμε αυτη την εποχη κατι πιο πολυ
εκει που δειχνουν τα χερια,εκει θελω να παω
περιμενεις ν'ακουσεις πολλα,αλλα εγω δεν εχω τιποτα καινουργιο
δεν ειναι παρακαμψη αυτο,ετσι δεν ειναι?
απο την αρχη αν θυμασε,μας σκεπαζε ενας μωβ ουρανος,γεματος αστερια και δορυφορους.

Για να με λογαριαζουν,πηρα την ασπρη γραμμη ενος αεροπλανου και την εδεσα γραβατα
χαμηλωσα τα ματια του φιλου μου
ομως σου εμαθα πως ν'αγγιζεις λουλουδια χωρις να ματωνεις
μην το πεις σε κανεναν,
αλλα οποτε εσβηνες το φως,εγω δακρυζα
τι να εκανα,μεσα στα μαλλια σου υπηρχε τοση ζεστασια
ειχα φυλαξει μια υποσχεση να σου ζητησω
και υστερα αλλη μια

Τα ψεματα μας,οσο περναει ο καιρος,γινονται πιο μελωδικα
το ειχε πει ενα παιδι,αλλα δε το πιστεψε κανενας
του δινουμε καθε πρωι την ζωη μας,και μας την επιστρεφει το βραδυ
να την γυρισουμε στα ξενυχταδικα
στον χαρτη της γεωγραφιας του σχολειο μας.
εισαι ενας κακος πειρατης,ομως μ'αρεσεις
σκιζεις με τον γαντζο σου το επομενο ονειρο
κλειδωνεσαι στα ασανσερ και κανεις βολτες στην απογευματινη πολη
κοιτας σταθερα,και με τα δυο σου ματια την εκλειψη ηλιου
ολοι δειχνουμε τοσο ομορφοι την νυχτα
δειχνουμε λαμπεροι,βαμμενοι,αληθωροι,ευτυχισμενοι
Συντονισου εδω
σε αυτη την κεραια δεσε αλλη μια σημαια
ξερεις,ολοι οι ηρωες χρειαστηκαν καποτε μια πολυ απλη ιστορια
να την δεσουν σε μπαλονια,να την πουν απο μεσα τους πολλες φορες
να χασουν λιγο χρονο

οτι με εχει πληγωσει,λαμπει τωρα που ειναι νυχτα
δεν ξερω ποιοι ειναι οι ιπποτες,οι ηρωες,οι μασκαρεμενοι
τα πραγματα ηταν τοσο ομορφα,κι ακομα ειναι,και θα ειναι παντα
τα τρανζιστορ θα παιζουν μουσικη στις βιβλικες καταστροφες
τουλαχιστον,θα ειχαμε ο ενας τον αλλον
μπορει τα παραθυρα μας να μην βγαζουν σε ανθισμενους κηπους
αλλα θα χουμε παντα ενα βουνο ολο δικο μας,μια παραλια,ισως κι ενα ψαρακι σε μια γυαλα
και μια μερα θα σου πλεξω γαρδενιες αναμεσα στην κοτσιδα σου
κι συ για μια στιγμη δε θα μπλεχτεις με τις σκεψεις μου,ουτε θα ψαξεις βαθια στα μυστικα μου,
θα μου θυμισεις αυτα που θελω να θυμαμαι
γιατι κι εγω,κι εσυ το ξερουμε,πως αν αγαπας,δεν θα αγαπας μια φορα,θα αγαπας συνεχεια,για παντα.

4 σχόλια:

  1. Εντελώς τυχαία, την ώρα που διάβαζα το άρθρο, άκουγα αυτό:http://www.youtube.com/watch?v=q5Oe0TdAJhc&feature=channel_video_title

    Και έδενε τόσο με την ιστορία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφα είναι εδω, μυρίζει χρωματιστους ουρανους και καθαρες ανασες...

    Χαιρομαι που σε βρηκα =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν ειναι ασχημα εδω περα...
    κι εγω =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή